Een heel speciaal kinderdagverblijf tref je aan in Fleury-sur-Orne. Fleury-sur-Orne is een gemeente in het Franse departement Calvados in Normandië, die deel uitmaakt van het arrondissement Caen. Deze gemeente op de rechteroever van de rivier de Orne kreeg er dankzij het werk van het in Straatsburg gevestigde architectenbureau Paul Le Quernec Architectes een ‘must see’ departementeel complex bij.
Overzichtsbeeld bij valavond.
Een beschermde plaats
“Een kinderdagverblijf ontwerpen is de uitdaging aangaan van een betere toekomst voor kinderen", vernemen we van een trotse Paul Le Quernec. “In dit geval ging het om het ontwerpen van een departementaal kinderdagverblijf dat sinds 1985 kinderen van 0 tot 6 jaar opvangt die niet bij hun familie kunnen blijven. Het gaat dus om kinderen in grote moeilijkheden, die tijdelijk aan het departement worden toevertrouwd, dat als opdracht heeft kinderen die gevaar lopen te beschermen.”
“Je moet voor zoiets tal van zaken voor ogen houden. Zo mag je niet vergeten dat dit om peuters gaat, die zowel een op maat gemaakte, als serene en comfortabele omgeving moeten krijgen. Je houdt er vooral ook rekening mee dat dit niet zomaar een plek is voor een tijdelijk verblijf. Als architect dien je een optimaal beschermde plek te ontwerpen met een aangepaste architectuur die meer doet dan louter beantwoorden aan de verschillende behoeften van de afdeling. Je moet integendeel veel verder gaan om de verschillende gebruikers kwaliteitsarchitectuur en goed ontworpen ruimtes te bieden.”
Het kinderdagverblijf heeft een oppervlakte van 2.650 vierkante meter en bestaat uit drie eenheden. In een eerste eenheid bevinden zich de verschillende werkplaatsen. In een tweede tref je de administratieve en medische diensten, de diensten voor ouderzorg en ook de was- en cateringdiensten aan. Een derde eenheid herbergt de woonvertrekken van de kinderen en vormt door zijn architectuur een duidelijke breuk met de rest van het programma.
Luchtopname door een drone, zoals bij de bloemblaadjes van een bloem krijgt elk deel zijn eigen autonomie.
Als de bloemblaadjes van een bloem
De architect ontwierp een unieke loopbrug om de woonunits van binnenuit met de andere delen te verbinden. Hierbij valt op dat een eigen, eenzijdige randweg met twee beschermde uiteinden elke eenheid van buitenaf toegankelijk maakt. Elk van de eenheden wordt beschouwd als een afzonderlijk huis en vormt dus een plaats die zichzelf isoleert. Ze doet met andere woorden dienst als een soort barrière met de rest van de structuur. Zo wordt gemikt op een hoog niveau van welzijn voor de verschillende gebruikers. Als antwoord op de complexe problematiek van het project waren bescherming, veiligheid, comfort en harmonie de sleutelwoorden van de architectuur van Paul Le Quernec.
Een loopbrug verbindt de woonunits van binnenuit met de andere delen.
Lichtgevend meubilair voor de creatie van een huiselijkere sfeer.
De vraag is waarom er gekozen is voor deze geïsoleerde ruimtes, die afgescheiden worden van de rest van het project. Wilde de architect deze verbergen? Niets blijkt minder waar!
“Door de verschillende entiteiten waaruit de leefruimtes bestaan van elkaar los te koppelen, bieden wij via onze architectuur kinderen die geen gelukkige ervaring hebben met hun ouders een unieke omgeving om hen beter te beschermen”, verduidelijkt Paul Le Quernec. “Bovendien is de accommodatie verdeeld in kleine eenheden, waarbij elke eenheid beschikt over een keuken, een woonkamer, slaapkamers, een terras en een tuin. Alle eenheden zijn op hun beurt verdeeld rond een gemeenschappelijke activiteitenruimte.”
Zoals de bloemblaadjes van een bloem krijgt elk deel zijn eigen autonomie, terwijl het gevoed wordt door het collectieve geheel. In zijn ontwerp van de vormen en om beter in te spelen op het huiselijke en familiale karakter van het project, gaf de architect de voorkeur aan vloeiende, ronde en omhullende vormen. Deze versterken het gevoel van veiligheid en intimiteit. Elk deel wordt zo een knusse cocon die beschermt en ondersteunt. De vloeiende vormen worden aangevuld met royale, lichte en comfortabele interieurs en exterieurs met hoge begroeiing, die geruststellen en beveiligen.
De architect gaf de voorkeur aan vloeiende, ronde en omhullende vormen.
Zicht op de centrale koepel.
Een echt dorp
De architect ging er van uit dat de technische gebouwen niet bedoeld waren om te verrassen. Ze moeten integendeel zo efficiënt mogelijk zijn. Daarom werden de werkplaatsen volgens het programma op een functionele manier naast elkaar geplaatst, zonder te vergeten ze te verlichten. Het logistieke gebouw bestaat dan weer uit twee naast elkaar gelegen delen met verschillende toegangen om het binnenkomende publiek te kunnen identificeren. Ook moet worden opgemerkt dat de ontmoetingsruimte voor ouders en kinderen met opzet bij de ingang is geplaatst. Op die manier kunnen de ouders immers afstand nemen van het gebouw.
De ontwerper dacht werkelijk aan alle details, zowel op technisch, relationeel en zelfs psychologisch vlak. Het project speelt bijgevolg perfect in op elk probleem dat zich kan voordoen. Wat je hier ziet in Fleury-sur-Orne is hoe Paul Le Querne een kinderdagverblijf ontwierp dat uitgroeide tot een echt kinderdorp, waarin de architectuur een essentiële rol speelt.
Dit is een door Jan Hoffman bewerkte vertaling
van een artikel geschreven door Sipane Hoh
Alle foto's © 11h45